Ακουγοντας Gotan Project και εχοντας hangover απο χθες ακομα, αποφασιζω να γραψω αλλο ενα post. I like London in the rain... Μ'αρεσει πραγματικα. Καμια φορα βγαινω εξω ενω βρεχει και τριγυριζω με τις ωρες. Ειναι ωραιο συναισθημα. Η βροχη, εσυ και κανενας αλλος. Ειδικα εδω που μενω και εχω διπλα μου το ποταμι. Εχει ενα ωραιο σημειο διπλα του που εχει παγκακια. Εκει παω συνηθως. Καθομαι και συλλογιζομαι με τις ωρες τα πραγματα που με απασχολουν. Τα μαρλμπορο 100σταρια το ενα μετα το αλλο εξαφανιζονται σιγα-σιγα απο το πακετο μου. Οταν τελειωσουν ολα ειναι ξερω πως ειναι ωρα να γυρισω πισω. Να μπω στην εστια, να ανεβω τρεις οροφους, να μπω στη κουζινα και να βρω τους ετσι οπως τους αφησα. Μεθυσμενους, μαστουρωμενους, παιζοντας χαρτια η μπουγελο αναλογα με τη διαθεση και το κλιμα που επικρατει. Good friends, good times. *να το πεταξουμε και το αγγλικο μας, μη μας λενε και τζαμπα ψωνια..
Ηρθε η σειρα των Portishead τωρα..ωραιο συγκροτημα, ωραια μουσικη. Αυριο θα ειναι μια ωραια μερα. ΑΑΑΑ βασικα αυριο ειναι Πεμπτη και εχω γαλλικα στις 9 το πρωι, πραγμα το οποιο ειχα ξεχασει ΤΕΛΕΙΩΣ. Γαμωτο. Βαριεμαι τα γαλλικα. Αυτη τη γλωσσα για καποιο λογο-τοσα χρονια δεν εχω καταφερει να τη μαθω. ΦΦΦΦΦ σκατα.
Οποτε I guess, this is the end. My only friend-the end.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment